Köpeklerin, binlerce yıl önce evcilleştirilmesi, sadece davranışlarını değil anatomilerini de köklü bir şekilde değiştirdi. Bu içerikte köpeklerin mimikleri ile ilgili yapılmış ilginç bir araştırmanın sonuçlarını inceleyeceğiz.
“Evolution of facial muscle anatomy in dogs” (Köpeklerde yüz kası anatomisinin evrimi) isimli güncel bir makale köpeklerin mimikleri ile alakalı önemli bir bulguya ulaştı.
Araştırma, köpeklerin evcilleştirilme süreci sırasında yüz kaslarında meydana gelen değişiklikleri inceleyerek, bu değişikliklerin insanlarla olan iletişimde nasıl bir rol oynadığını ortaya koymayı amaçlıyor.
Peki bu araştırma nasıl bir metodolojiye sahip?
Araştırma kapsamında, 27 evcil köpek ve 9 vahşi kurdun yüz kasları anatomisi karşılaştırmalı olarak inceleniyor.
Bu türlerin sosyal etkileşimler sırasında gösterdikleri yüz ifadeleri, özellikle iç kaş kaldırma hareketi, gözlemleniyor ve bu hareketin sıklığı ve yoğunluğu kaydediliyor.
Araştırma sonuçları neyi gösteriyor? Köpekler ve kurtların yüz kasları anatomik olarak farklı!
Kurtlar ve köpekler arasındaki yüz kaslarının anatomisinin sadece göz çevresindeki kaslarda belirgin farklar gösterdiği tespit ediliyor.
Bu doğrultuda, köpeklerde iç kaş kaldırma hareketini sağlayan bir kas bulunurken, kurtlarda bu kasın eksik olduğu veya sadece küçük bir tendonla temsil edildiği, yani köpeklerde olduğu kadar işlevsel olmadığı gözlemleniyor.
Araştırmacılar bu anatomik farklılığın, köpeklerin kaşlarını daha belirgin bir şekilde kaldırabilmelerini ve bu sayede daha belirgin yüz ifadeleri sergileyebilmelerini sağladığını belirtiyor.
Kurtlarda olmayan bu kas evcil köpeklerin insanlarla iletişim kurmasını sağlıyor!
Köpeklerin, iç kaş kaldırma hareketini kurtlardan çok daha sık ve daha yüksek yoğunlukta gerçekleştirdiği ve bunun bir iletişim kurma hamlesi olduğu söyleniyor.
Araştırmacılar, bu mimiklerin köpeklerin insanlarla daha etkili bir şekilde iletişim kurmalarını sağladığını ve kurulan bu iletişim ile insanların köpeklere karşı daha ilgili olmasının sağladığını belirtiyor.
Araştırmacılara göre, evcilleşen ve insanlar tarafından ihtiyaçları görülen köpeklerin kaşları ile yaptığı bu mimikler, insanlarda köpeğe daha ilgili olmayı tetikleyerek köpeklerin hayatta kalma ve yeniden sahiplenilme şansını artırabilir.
Özetle, bu bulgular köpeklerin evcilleştirilme sürecinde insanların davranışlarına göre şekillenen anatomik ve davranışsal değişimlerini çarpıcı bir şekilde teslim ediyor.
Her araştırma makalesinde olduğu gibi bu araştırmanın da bazı kısıtları olabileceğini ve kendi örneklemi kapsamında genele mal etmenin uygun olacağını belirterek içeriğimizi noktalayalım.
