Yılanların oldukça tehlikeli hayvanlar olduğunu bilmeyenimiz yoktur. Onların küçük bir ısırıkları bile, kısa süre içinde zehirlenmemize ve ölümle burun buruna gelmemize sebep olabilir. Ancak bu noktada atlar, insanları yılan ısırıklarından kurtaran mucizevi bir güce sahip. İyi de nasıl?
Atların sahip olduğu bazı fizyolojik özellikleri, bu hayvanlardan insanlara verilmesi için panzehir üretilebilmesine olanak tanır. Atları ve yılanları içine alan ve pek çok aşamadan oluşan bu süreç, aslında bir hayli tehlikelidir.
Peki bir atın yılan ısırığına karşı, insanlara panzehir üretebilmesi tam olarak nasıl gerçekleşir?
Bu sürecin ilk adımı, zehrin yılanlardan çıkarılmasıyla başlar.
Yılan terbiyecisi, yılanı dikkatli bir şekilde muhafaza ettiği yerden çıkarır ve ısırılma riskini en aza indirmek için hayvanın başını aşağıya doğru bir diskle bastırır.
Başı bastırmak için kullanılan disk ise terbiyecinin, yılanın başının tam olarak nerede olduğunu görebilmesi için şeffaftır. Hayvanın başı bir nevi emniyet altına alınınca, yılanın ağzı boş ve küçük bir bardağa oturtulur ve böylece zehri bu bardağa bırakması sağlanır.
Zehri salan yılan, terbiyeciyi ısırdığına inandığı için bu işlemi gerçekleştirir.
Salınan bu zehrin miktarı, yaklaşık 50 insanı öldürmeye yeterli olur. Bazı yılan türlerinin zehri ise bir o kadar daha tehlikelidir ve 100’den fazla insanın hayatını kaybetmesine sebep olabilir.
Yine bu zehir, her yılana özgü olarak çeşitli renklere bürünebilir. Örneğin Taipan yılanının zehri pembe, Kral Kahverengi’ninki koyu sarı ve Kaplan yılanının zehri açık sarıdır.
Devamında bardağa hapsolmuş zehir, nemin dışarı çekilebilmesi ve daha uzun süre muhafaza edilebilmesi için -56 derecede dondurularak kurutulur.
Atlar ise bu noktadan sonra devreye girer.
Atlar, 1800’lü yıllardan beri panzehir oluşumu açısından oldukça hayati bir öneme sahiptir. Çünkü onların vücutları, insanlarla biyolojik benzerliklere sahiptir ve yılanların zehriyle savaşmak için doğal antikorlar geliştirir. Ayrıca at ne kadar sağlıklıysa, o kadar fazla panzehir üretebilir.
Bu hayvanlar, panzehir için büyük miktarlarda antikor üretmeye yetecek kadar kana sahiplerdir ve bir kan torbasını hızlı bir şekilde doldurabilirler. Bu işlemde atlara az miktarda zehir enjekte edilir ve iki haftada bir kanları alınır.
Devamında plazma bu kandan ayrılır, antikorlar plazmadan çıkarılır ve nihayetinde panzehir artık yılan ısırıklarına maruz kalmış insanlara verilmek üzere hazırdır.
Ancak bu panzehiri geliştirmek oldukça masraflı ve yılanlarla başlayan bu süreç epey tehlikeli olduğundan bilim insanları, bu maliyetleri azaltmak ve olası yılan ısırıklarından zehirlenmenin önüne geçebilmek için, atlar olmadan panzehir geliştirmenin yollarını aramaya devam ediyor.
