İsviçre Federal Teknoloji Enstitüsü’nde (EPFL) vazife yapan bilim insanlarının da dikkatini çeken bu durum, araştırmacılara bir çeşit jeotermal ısı yakalama sistemi geliştirme fikri vermiş. Ortaya çıkan fikri hayata geçirmek ismine kuvvetli bir hesaplama işine giren Enstitü’nün Taban Mekaniği Laboratuvarı çalışanları ise gayretleri karşılığı bir model oluşturabilmiş. Ortaya çıkarılan model sayesinde araştırmacılar istenilen tünel ortamında konveksiyon (taşınım) yolu ile ısı transferi katsayısını hesaplayabiliyor.
Laboratuvarda misyon yapan araştırmacıların buldukları formül sayesinde, tünellerde ortaya çıkan enerjiyi denetim altına alacak sistemler geliştirilebileceği ve yüzeye pompalanacak bu güçle civardaki meskenlerin ısıtma ya da soğutma gereksinimlerinin karşılanabileceği söz edilmiş.
Maliyeti epey düşük ve uzun ömürlü
Fikrin ardındaki takıma nazaran epeyce maliyet aktif olan bu sistem, dev bir buzdolabı prensibiyle işliyor. Tünel duvarlarına yerleştirilecek plastik boruların içine ısı transfer sıvısı ya da bildiğimiz musluk suyu ile dolduruluyor. Borulara soğuk olarak pompalanan sıvı, tüneller içindeki sıcak hava sayesinde ısınarak yüzeye sıcak olarak çıkıyor. Yaz aylarında ise sistemin aykırı formda işletilerek meskenlerdeki sıcak havayı emebileceği ve havanın toprağa aktarılabileceği belirtiliyor. Araştırmacılar, toprağın kendi ısısını doğal yollarla ayarlayacağını da ayrıyeten vurgulamışlar.
Sisteme yaklaşık 100 yıl ömür biçen araştırma takımı, en hassas modüllerin ise ısı pompaları olduğunu belirtiyor. Bu yüzden ısı pompaları için önerilen servis ömrünün 25 yıl olması öngörülüyor.
İsviçre’nin Lozan kentinde bir deneme yapan takım, öngörülen alanın %50 ila 60’lık kısmına yerleştirdikleri ısı yakalama sisteminin 80 metrekarelik 1,500 konutu ısıtabileceğini tespit etmiş. Araştırma takımında vazife alan Margaux Peltier yaptığı açıklamada, “Bu prosedürle ısıtılan haneler sayesinde, kentin karbondioksit emisyon oranı yılda iki milyon ton azalabilir.” tabirlerini kullanmış.
