Aslına bakılırsa riskli kümede bulunan nükleer güç için duyulan endişeler pekte yersiz sayılmaz. Çünkü 1979 yılında Three Mile Island-ABD’de yaşandığına inanılan patlama ile santral reaktöründe meydana gelen kısmi erime ve 2011 yılında Japonya’daki Fukuşima Daiçi reaktöründe meydana gelen sızıntının bu endişeleri dayanaklar nitelikte olduğunu söylemek mümkün.
Söz konusu kazaların kaynağında ise ticari reaktörlerde uzun müddettir kullanılmakta zirkonyum alaşımlı silindir çubuklar olduğunu hatırlatmamız lazım.
Nükleer reaktörler en kolay tanımla, fisyon sonucu oluşan nötronların suya batırılmış zirkonyum çubuklar ortasında geçiş yaparak ısı ortaya çıkarması prensibiyle işliyor. Bu türlü bir ortamda karşı karşıya kalınabilecek meselelerden birinin de çok ısınan zirkonyumun suyla tepkiye girmesi sonucu yanıcı olan hidrojen gazının ortaya çıkması olduğu tabir edilmiş.
Kaza riskini artıran bu olayın önüne geçilmesi ismine, nükleer güç üzerinde uzmanlaşmış şirket ve ülkeler ise alternatif arayışına girmiş görünüyorlar. Bu kapsamda Westinghouse ve Framatome üzere şirketlerin kaza riski düşük yakıtlar üzerinde çalıştığı belirtilmiş. Zirkonyum plakaların farklı bir hususla kaplanması ve zirkonyum hatta uranyumdioksit yerine öteki elementlerin kullanılması seçeneklerinin de masaya yatırıldığı senaryoların, mevcut santrallere asgarî ek maliyet yükü getireceği düşünülüyor.
Rusya ve Çin nükleerden vazgeçmiyor
Rusya ve Çin üzere nükleer güçten vazgeçmek istemeyen ülkeler ile kelam konusu şirketlerin “dördüncü nesil” modeller üzerinde çalıştığı da bilinen bir gerçek. Bilhassa ısının hidrojen ortaya çıkmadan evvel transferi kapsamında farklı alternatifler üzerinde çalışmalar yürütüldüğü belirtiliyor. Bu istikamette yapılan deneylerde soğutucu olarak su yerine sıvı sodyum ve erimiş tuz kullanıldığı bilgisi paylaşılmış. Çin’in ise yakın vakitte helyumla soğutulan bir reaktör denemesi yapacağı belirtiliyor.
Bahsi geçen usullerin başarılı olması halinde nükleer gücün doğal gaz, güneş ve rüzgâr gücü üzere daha ucuz alternatifler ortasında kendine maliyet aktif bir alan yaratabileceği belirtiliyor. Bu durumda da nükleer gücün eski günlerine dönebileceği vurgulanmış.
Sizler bu bahiste neler düşünüyorsunuz? Görüşlerinizi lütfen bizimle paylaşın.
